Motorische verbeteringen door hersteltherapie 30 jaar na beroerte

Gaby Inakaria kreeg 30 jaar geleden een beroerte. Toen ze met de recoveriX therapie begon, was ze 54 jaar oud. De beroerte trof haar linkerzijde en veroorzaakte spasticiteit, tremor en bewegingsbeperkingen van de bovenste en onderste ledematen. Na de recoveriX therapie, zei ze: “Mijn hand hoorde niet bij mij. Maar na de recoveriX-therapie voelt mijn hand weer als de mijne.” Mevrouw Inkaria was verlamd aan haar linkerzijde en was niet in staat om haar arm en voet te bewegen. De plotselinge verbetering verraste haar het meest toen ze zichzelf erop betrapte dat ze haar tanden poetste met haar gehandicapte hand. Hier zijn de recoveriX resultaten van Gaby.

Christoph, kun je uitleggen wat voor soort beroerte revalidatie Gaby heeft gehad in de recoveriX sportschool 30 jaar na haar beroerte?

Christoph Guger: “In totaal hebben onze fysiotherapeuten 25 recoveriX-sessies met haar uitgevoerd. Elke sessie duurde 40 minuten. Tijdens elke sessie stelde ze zich voor dat ze haar linker- of rechterhand bewoog terwijl een fysiotherapeut haar hielp. We gebruikten algoritmes voor machinaal leren om onderscheid te maken tussen verbeelding van bewegingen van de linker- en rechterhand. “Ze bereikte een gemiddelde nauwkeurigheid van 71,5 % in alle trainingssessies. Dit toont aan dat ze actief betrokken was bij de recoveriXessies. De grafiek toont de classificatienauwkeurigheid van elke afzonderlijke recoveriXsessie.”

Christoph Guger: De onderstaande figuren laten zien dat het BCI-systeem in de eerste sessie net begon te leren hoe het de verbeelding van bewegingen links versus rechts kon onderscheiden. De fysiotherapeut vroeg de patiënt zich een beweging van de linker- of rechterhand voor te stellen op seconde 2 in de training, aangegeven door de rode lijn. De groene ononderbroken lijn toont de gemiddelde BCI-uitvoer voor de verbeelding van de linkerhandbeweging, en de stippellijnen zijn de 100 afzonderlijke herhalingen van de verbeelding van de handbeweging. De blauwe lijn geeft de resultaten weer voor de verbeelding van de rechterhandbeweging.”

Vóór de recoveriX therapie

 

Na de recoveriX therapie

 

Christoph Guger: Na 25 trainingssessies is goed te zien dat de linkerhandbewegingsvoorstelling veel beter gescheiden kan worden van de rechterhandbewegingsvoorstelling (nadat de instructie bij seconde 2 is gegeven). Dit toont aan dat de hersenen van de patiënt hebben geleerd om de sensorimotorische cortex correct te activeren, wat essentieel is voor het terugwinnen van motorische controle na een beroerte.

U gebruikte de Fugl-Meyer Schaal om de motorische functies te beschrijven. Wat zag u?

Christoph Guger: Net voor de eerste recoveriXtherapie hebben we Gaby getest met de Fugl-Meyer Assessment voor de bovenste ledematen (dat zijn de armen), en ze bereikte een totaalscore van 17 punten. De maximaal haalbare score is 66, wat zou wijzen op volledig gezond bewegen, dus Gaby’s score toonde aan dat ze veel moeite had met bewegen. De tests in de Fugl-Meyer Assessment meten functies van de bovenste extremiteit, pols, hand en coördinatie en snelheid. Haar polsfunctie was bijzonder beperkt, en ze scoorde 0 punten op polsfunctie.

Vervolgens nam Gaby binnen 3 maanden deel aan 25 recoveriX trainingen. Daarna nam ze deel aan drie evaluaties in april, juni en september. De totale bovenste extremiteit score verbeterde continu van 17 tot 37 punten. In april bereikte ze 28 punten, in juni 35 punten, en ten slotte 37 punten in september.

Een totale verbetering van 20 punten is een zeer indrukwekkend resultaat, en je moet niet vergeten dat dit 30 jaar na de beroerte gebeurde. Gaby’s polsfunctie verbeterde zelfs door de therapie. Deze toename toont aan dat patiënten nog steeds vooruitgaan nadat de recoveriX therapie is beëindigd, omdat patiënten hun handen weer vaker gebruiken. Bovendien verbeterde de passieve gewrichtsbeweging, had ze minder pijn en meer gevoel door de therapie.

De verbetering van de FMA is zeer indrukwekkend. Wat betekent dit eigenlijk voor een patiënt?

Christoph Guger: De FMA verbetering betekent dat de patiënt verbetert in het uitvoeren van activiteiten van hun dagelijks leven, zoals het gebruik van een mes en een vork om te eten. De patiënte vertelde ons dat ze na de therapie een tandenborstel kon vasthouden en een deurknop kon openen met haar aangedane hand. Naast het Fugl-Meyer Assessment gebruikten we ook de 9-Hole Peg Test om uit te vinden in hoeverre haar fijne motoriek was verbeterd.

Gaby kon de test niet goed doen vóór sessie 21, of had meer dan een uur nodig om hem af te maken. Na 25 recoveriX sessies had ze nog maar ongeveer 17 minuten nodig. En toen we haar vaardigheden in de Post Assessment in september opnieuw controleerden, kon ze de 9-Hole Peg Test binnen 5 minuten en 36 seconden afwerken. Dit toont aan dat haar fijne motoriek nog verder is verbeterd nadat de therapie al was afgelopen.

Dit betekent dat het succes van de recoveriX therapie een positief effect bleef hebben op haar motorische functies nadat de therapie al is beëindigd?

Christoph Guger: Dat is juist. En dit is natuurlijk heel belangrijk. recoveriX vermindert spasticiteit, tremor en verhoogt de motorische functies en daarom gaan patiënten hun ledematen en handen vaker gebruiken, wat natuurlijk ook een positief effect heeft. Om die reden zien we heel vaak een verbetering, zelfs wanneer de therapie is beëindigd. Om de verbetering van haar tremor te volgen, gebruiken we de Fahn-tremorschaal. Hierbij moet de patiënt spiralen en lijnen tekenen, en de therapeut beoordeelt hoe goed de patiënt dit kan. De volgende foto’s tonen de resultaten van de Fahn-tremortest vóór recoveriX (oranje pen) en na de recoveriX-therapie (blauwe pen).

Christoph Guger: Gaby’s linkerhand was erg aangetast door de beroerte. Ze had een sterke tremor, die je kunt zien op de foto’s voor de therapie. Na de therapie was ze in staat haar linkerhand beter te controleren, zodat ze de tekening kon maken met minder tremor en zonder de randen te raken. Voor Gaby in het bijzonder, toonde de Ashworth schaal voor de pols een afname in tremor van 3-4 punten naar slechts 1 punt, en dit is een van de verklaringen waarom ze veel meer dagelijkse activiteiten kan doen na de therapie.

We kijken ook naar de Barthel Index, die meet hoe goed patiënten dagelijkse activiteiten kunnen uitvoeren, en ook die is toegenomen. Bovendien kon ze in de Box and Block test na de therapie 7 blokken in de mand schuiven.

Vóór recoveriX, kon ze niet één blok pakken. De volgende video’s laten de verbeteringen van de handfuncties zien. Vóór de recoveriX therapie, vertoont de hand een minimum aan pols dorsiflexie. Na de recoveriX therapie zijn de pols en vingerfuncties duidelijk verbeterd. De video vóór de test toont Gaby’s minimale pols dorsiflexie; De video na de test toont meer pols en vingerbeweging na de therapie.

Deze verbetering was mogelijk 30 jaar na haar beroerte. Hoe is dit mogelijk?

Christoph Guger: Wanneer we een patiënt met recoveriX behandelen, combineren we drie therapieën in één: functionele elektrische stimulatie, immersieve VR-therapie en motorische verbeelding. Het systeem koppelt ook cognitieve functies aan motorisch gedrag. Een patiënt moet de motorische bewegingsvoorstellingen zo’n 5000 keer herhalen, waardoor de hersenen opnieuw leren hoe ze de ledematen moeten aansturen. We hebben nu vele malen gezien dat deze verbeteringen vele jaren na de beroerte plaatsvinden. Daarom is het nooit te laat om met de therapie te beginnen.

Meer recoveriX patiënten interviews