De recoveriX beroerte therapie leidde tot snelle functionele verbeteringen na het wegnemen van spasticiteit in de eerste 17 sessies bij een chronische beroerte patiënt. In dit interview legt Christoph Guger de indrukwekkende resultaten uit van een patiënt, de heer Brandstetter, die dramatisch en snel verbeterde, ondanks het feit dat hij tijdens de eerste 17 sessies van recoveriX geen enkele functionele verbetering zag.

Onlangs was er een interessant geval waarbij een patiënt geen motorische verbeteringen vertoonde in de eerste 17 sessies. Wat is er gebeurd?

Christoph Guger: De 53 jarige man kreeg een beroerte 11 maanden voordat hij begon met recoveriX motorische revalidatie in de recoveriX sportschool in Schiedlberg, Oostenrijk. Hij leefde met hemiplegie aan zijn rechterzijde als gevolg van een beroerte. Hij had 25 recoveriX trainingen, waarbij hem gevraagd werd zich een beweging van de linker- of rechterhand voor te stellen (motor imagery). Tijdens de eerste 17 recoveriXtrainingssessies was hij helemaal niet in staat om de 9-gaats PEG-test te doen. De 9-gaats PEG-test is een gangbare test van de motorische functie waarbij de patiënt 9 staafjes in bepaalde posities moet zetten met de linker- en ook met de rechterhand. Voor elke hand wordt de tijd gemeten. In sessie 18 was hij voor het eerst in staat de test te voltooien, en hij had 10:22 minuten nodig. Dit is een zeer lange tijd, maar het toont ook aan dat hij echt gemotiveerd was om het te doen. Het toont ook aan dat de patiënt niet opgaf ondanks het gebrek aan zichtbare verbetering van de motoriek in het begin.

Waarom is deze verbetering niet eerder opgetreden?

Christoph Guger: Deze patiënt had een tremor en spasticiteit aan de aangedane rechterhand. We hadden de eerste 17 sessies nodig om de spasticiteit en tremor te verminderen. Daarna verbeterden zijn motorische vaardigheden zeer snel. We zagen dit fenomeen bij andere patiënten: Eerst raken de patiënten de spasticiteit en tremor kwijt, en pas daarna beginnen de motorische functies te verbeteren.

Hoe heeft u de vermindering van tremor en spasticiteit gemeten?

Christoph Guger: We gebruikten de Fahn Tremor Scale, waarbij patiënten lijnen en cirkels moeten tekenen. Deze wordt gebruikt om tremor te evalueren. We gebruikten ook de Modified Ashworth Scale voor de hand en voor de pols om spasticiteit te beoordelen. Beide tests toonden een verbetering aan door de recoveriXtraining.

Hoe weet u of een patiënt beter wordt bij het uitvoeren van dagelijkse activiteiten?

Christoph Guger: We gebruiken de Barthel Index (BI) om te beoordelen hoe goed elke proefpersoon dagelijkse activiteiten kan uitvoeren. Deze score beoordeelt de onafhankelijkheid van elke proefpersoon bij het voeden, baden, verzorgen, aankleden, gebruik maken van het toilet en hoe mobiel ze zijn. De therapeut vraagt de proefpersoon hoe goed hij/zij deze activiteiten uitvoert – of hij/zij volledig afhankelijk is en hulp nodig heeft, matige hulp nodig heeft of volledig onafhankelijk is. De verbeterde BI-indexscore van de proefpersoon wijst op een grotere zelfstandigheid na de recoveriX training.

U gebruikt de Fugl-Meyer Schaal om motorische verbeteringen te beschrijven. Wat was de toestand van de patiënt volgens de Fugl-Meyer Schaal?

Christoph Guger: De Fugl-Meyer Schaal is gebruikt om de bovenste en onderste ledematen te testen. Wij concentreerden ons op de bovenste extremiteit van de patiënt. Hij begon met 25 punten van de 66 (maximum). Na 25 trainingssessies bereikte de patiënt 46 punten, wat een verbetering is van 21 punten. Elke recoveriX-sessie duurt 40 minuten, dus de patiënt heeft in totaal 16 uur getraind. Dit is een enorme en dramatische verbetering na slechts 16 uur training. De patiënt bevond zich 11 maanden na de beroerte ook in een chronische toestand. Op dit punt stoppen patiënten vaak met het verbeteren met standaard fysieke therapieën.

Wat betekent een verbetering van 21 punten eigenlijk? Hoe kun je dit beoordelen?

Christoph Guger: We nemen video’s op van onze patiënten terwijl ze de tests doen. Een verbetering van 21 punten betekent dat de patiënt de rechterhand ongeveer 90 graden kon draaien vóór de behandeling en 180 graden na de recoveriX. Vóór de behandeling kon de patiënt de rechterhand optillen en de neus aanraken, maar de beweging was traag en niet vloeiend.

Created with GIMP

Wat zag u in de nauwkeurigheid van de BCI voor deze patiënt?

Christoph Guger: De patiënt begon met een nauwkeurigheid van ongeveer 65%, en daarna nam de prestatie snel toe. In sessie 7, was het bijna 100%. Zijn nauwkeurigheid in de meeste volgende sessies was meer dan 95%, en hij bereikte zelfs een prestatie van 100% in een paar recoveriX sessies. We hebben ook een studie gedaan met gezonde controles, en onze gemiddelde nauwkeurigheid voor hen is ongeveer 80%. Dit betekent dat de patiënt het gewoon veel beter deed dan de meeste gezonde mensen. Dit kan worden verklaard door de hoge motivatie van de patiënten en ook door onze unieke aanpak in recoveriX, die de motorische beeldspraak van de patiënt combineert met avatar feedback en functionele elektrode stimulatie van spieren die beweging en sensatie produceren. Bovendien zijn al onze patiënten erop gebrand om 100% nauwkeurigheid te bereiken in elke afzonderlijke recoveriX-sessie. Patiënten raken zelfs overstuur als ze het niet halen.

Welke verbeteringen zag u in de EEG gegevens?

Christoph Guger: We berekenden zogenaamde ERD kaarten die de activatie tonen van de linker en rechter sensorimotor cortex. Door de recoveriX training konden we veel meer activatie zien wanneer de recoveriX training beëindigd was. Dit toont ons dat de hersenen zich aanpasten en opnieuw leerden hoe te bewegen in de loop van de 5000 herhalingen van de bewegingstaak gedurende 25 sessies.

U zei dat u functionele elektrische stimulatie doet? Kunt u uitleggen wat dit is?

Christoph Guger: We plaatsen recoveriX stimulatie-elektroden op de huid, precies over de spieren die verantwoordelijk zijn voor het optillen van de rechter- en linkerhand. Vervolgens brengen we elektrische stroom aan met een kleine magnitude, zodat de vingers en de hand volledig worden opgetild tijdens de stimulatie. Dit wordt dorsiflexie genoemd. Dit heeft 3 zeer belangrijke effecten: (i) de verlamde hand begint weer te bewegen, iets wat patiënten erg prettig vinden, (ii) de spasticiteit van de spieren vermindert omdat de spieren geactiveerd worden, en (iii) de patiënt voelt dat de hand beweegt, wat de sensorimotorische cortex activeert. Tijdens de stimulatie is het belangrijk niet te veel stroom toe te passen omdat dit pijn kan doen, maar het apparaat heeft verschillende veiligheidsmaatregelen om de stroom te controleren. Patiënten melden dat het prettig is wanneer de hand gestimuleerd wordt, en natuurlijk wanneer hij beweegt. Toen zijn motorische functies werden getest met de Fugl-Meyer-Assessment na het voltooien van de recoveriX therapie, meldde de therapeut een verbetering van in totaal 46 punten.